Εργοστάσιο Κρόνος

Στο πλαίσιο των Αισχυλείων 2005, διοργανώνεται η μεγάλη έκθεση του γλύπτη Θόδωρου, ενός από τους σημαντικότερους γλύπτες που έχει αναδείξει η χώρα μας. Είναι μια έκθεση πρόσκληση τόσο για την πόλη μας, όσο και για τον ίδιο, αφού έρχεται σε διάλογο με έναν χώρο και τόπο που ο μύθος και η ιστορία του είναι το διαρκές ερέθισμα για την καλλιτεχνική δημιουργία.

Η έκθεση του γλύπτη Θόδωρου δεν είναι άλλη μια εκδήλωση στο σύνολο των πολιτιστικών εκδηλώσεων που γίνονται στην πόλη ή των καλοκαιρινών φεστιβάλ που γίνονται στην Ελλάδα, Είναι ένα εικαστικό γεγονός, ένα μακρύ ταξίδι που ο διακεκριμένος γλύπτης μας καλεί να συμμετάσχουμε, να συνδημιουργήσουμε, να «προβάλλουμε τα οράματα μας».  Οι γεωγραφικοί ορίζοντες αυτού του ταξιδιού ξεπερνούν τα όρια της Ελλάδας, της Ευρώπης, του πλανήτη, όπως λέει ο ίδιος.

Η Ελευσίνα είναι λοιπόν ένα σημείο του πλανήτη, ένα σημείο του κόσμου.

Τα δικά μας υλικά, τόσο η αρχαία ιστορία, όσο και το βιομηχανικό παρελθόν, αλλά και το παρόν, ο χώρος και ο χρόνος, το σίδερο και το μάρμαρο, όλα υλικά δύσκολα στην χρήση και στην έννοια, αλλά ταυτόχρονα απλά και κατανοητά στους «χειρισμούς» του ασυμβίβαστου καλλιτέχνη που χρόνια τώρα τιμά την χώρα μας με το καλλιτεχνικό και συγγραφικό του έργο. 

Η έκθεση στους βιομηχανικούς χώρους του παλαιού εργοστασίου Κρόνος παρουσιάζεται με τίτλο ΑΝΑτόπιση – ΑΝΑζήτηση ΙΙ, καθώς θεωρείται συνέχεια της εκδήλωσης του 1986 στο Κάστρο της Ρόδου.

Η πρόταση του Δήμου Ελευσίνας στον καλλιτέχνη έγινε αποδεκτή ως πρόκληση για έναν άλλο διάλογο με το ιστορικό περιβάλλον της νεοελληνικής ιστορίας μας – το βιομηχανικό περιβάλλον.

Σήμερα, στη μεταβιομηχανική εποχή του «οπτικοακουστικού πολιτισμού της οθόνης», όπου η συντήρηση του παρελθόντος αντιμετωπίζεται «εικονικά», ο σύγχρονος καλλιτέχνης, περισσότερο ο γλύπτης, αντιμετωπίζει καθημερινά αναστολές και διλήμματα, ιδιαίτερα σε τόπους με βαρύ ιστορικό και καλλιτεχνικό παρελθόν, όπως ο δικός μας.

Έτσι το έργο αυτό επιχειρεί να ξαναθέσει, από την περιφέρεια της Αττικής το πρόβλημα της πολιτισμικής διαχείρισης των ιστορικών χώρων, χωρίς φιλοδοξίες για κάποια άμεση λύση. Άλλωστε η όποια λύση καθορίζεται από τις ιδεολογο-πολιτικο-οικονομικές επιλογές της συγκεκριμένης κοινωνίας, δηλαδή από τη φανερή ή αφανή δομή των κέντρων εξουσίας.

Επιπλέον φιλοδοξεί να ενεργοποιήσει τη συν+είδηση, απευθύνοντας-εκπέμποντας, από τους βιομηχανικούς χώρους της Ελευσίνας προς τα διάφορα κέντρα, την πολιτιστική πρόκληση για ισόρροπη και βιώσιμη ανάπτυξη του αστικού περιβάλλοντος, με στόχο την ποιότητα ζωής.