Σε μια ιδιαιτέρως δύσκολη εποχή, όπου προτεραιότητες και προγραμματισμοί τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, αλλάζουν συνεχώς, η έμφαση στις αξίες του πολιτισμού είναι ο σταθερός οδηγός που μας θυμίζει, ότι το μέτρο όλων πρέπει να είναι ο άνθρωπος.

Η εικαστική παρέμβαση του Stephen Antonakos, ενός από τους πιο αναγνωρισμένους καλλιτέχνες στη γλυπτική χρήση του νέον, σε επτά κτιριακές ενότητες στον χώρο του Παλαιού Ελαιουργείου, με την τολμηρή συνύπαρξη απλών γεωμετρικών σχημάτων και λαμπρών χρωμάτων, με τα χαλάσματα και τη φθορά του χρόνου, εκφράζει εκτός των άλλων την αίσθηση του μέτρου και της αρχιτεκτονικής ισορροπίας. 

Με in situ έργα στις εσωτερικές και εξωτερικές επιφάνειες των χαλασμάτων, που άλλοτε ακολουθούν και άλλοτε αντιστέκονται στο περίγραμμα της φόρμας των κτιρίων, γίνονται οι μοναδικές πηγές φωτός που μεταμορφώνουν το τσιμεντένιο κουφάρι των 17.000 τ.μ. σε μια άλλη πραγματικότητα, μια άλλη αλήθεια.

Με τόνους απομονωμένους, όπου το μπλε είναι μπλε, το κόκκινο είναι κόκκινο, σε απλές γεωμετρικές κατασκευές νέον, το κτιριακό ερείπιο του ελαιουργείου μετατρέπεται σε μια παράσταση του αμφιβληστροειδή. 

Η αντιπαράθεση των υλικών και η τολμηρή συνύπαρξη του νέον, σύμβολο της εποχής των διαφημιστικών μηνυμάτων, με τα χαλάσματα και την σκόνη, την πέτρα και την φθορά του χρόνου, προκαλεί μια εξέγερση συναισθημάτων. 

Η όραση, έλεγε ο Delaunay, η πιο εξευγενισμένη από τις αισθήσεις μας, είναι αυτή που επικοινωνεί πιο άμεσα με το μυαλό και την συνείδησή μας. Τα χρώματα νέον, κρυστάλλινα, ευδιάκριτα, παρθενικά, μεταδίδουν την μορφολογική γαλήνη και επιδιώκουν να αγγίξουν την αδιάφθορη ύπαρξη, «να προσεγγίσουν την εσωτερικότητα του βαθύτερου ανθρώπου», όπως λέει ο καλλιτέχνης.

Στο έργο του Antonakos δεν υπάρχει σταθερό σημείο θέασης. Οι σωλήνες νέον μεταφέρουν το χρώμα παντού, έως τα πιο απόκρυφα σημεία του ερειπιώνα και εισβάλλουν το ένα μέσα στο άλλο δημιουργώντας πολυάριθμες οπτικές εμπειρίες. Μια δυναμική κίνηση στο χώρο, που το ιμπρεσιονιστικό τυχαίο συναντά τη στιγμή του επισκέπτη.

The search, με αυτόν τον πολύ πετυχημένο τίτλο, έναν τίτλο που δεν υπογραμμίζει το έργο αλλά υποδηλώνει την κρυμμένη του ουσία, προτρέπει τον επισκέπτη ο Antonakos σε μια περιπλάνηση που θα τον οδηγήσει σε ένα παιχνίδι ανακαλύψεων. Στον Ελευσίνιο τόπο ίσως αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο η σταθερή πρόθεση του καλλιτέχνη να κάνει τον επισκέπτη να αισθανθεί την θέση του μέσα στον χώρο, να ανακαλύψει κοιτώντας ολόγυρα, πάνω – κάτω, παντού, τις ουράνιες κλίμακες, να νιώσει μια εμπειρία, ανοιχτή, πιο εξυψωμένη, πιο συνειδητή.